Oh nee, een gebroken poot! Wat nu?
De lange beenderen van onze huisdieren zijn bijna identiek aan de beenderen van armen en benen van de mens. Honden en katten kunnen hun botten breken, we spreken van fracturen, door bv. een aanrijding, een val of een bijttrauma, om maar enkele te noemen. Er zijn enorme verschillen in botbreuken. Om de mogelijke behandelingsopties te kunnen plannen, classificeren veterinaire orthopeden de fracturen in verschillende groepen:
- open-gesloten: een fractuur die gepaard gaat met een wond in de huid wordt benoemd als een open botbreuk. Deze kunnen ontstaan wanneer een gebroken botdeel doorheen de huid gaat (binnen-buiten) of wanneer een object (bv. kogel) de huid doorboort en dan het bot breekt (buiten-binnen). Wanneer de huid intact is boven de fractuur spreken we van een gesloten fractuur. Open fracturen worden urgenter bestempeld dan gesloten, aangezien deze een groter risico lopen op infecties
- volledig-onvolledig: een onvolledige fractuur is meer zoals een knak in het bot waarbij het bot gedeeltelijk is gebroken. Dit wordt voornamelijk gezien bij opgroeiende dieren. Het bot is wat 'flexibeler' en buigt als het ware wat mee. Een bot is volledig gebroken als er twee of meer losse botfragmenten zijn ontstaan
- volledige fracturen worden dan verder onderverdeeld hoe de breuklijn loopt: dwars-schuin-versplinterd. Bijkomend maken we onderscheid of een gewricht in de breuklijn betrokken is of niet. Een breuk in een gewricht heeft vaak grotere gevolgen. Het wordt best urgent beschouwt aangezien het gewrichtsvlak terug perfect aangesloten moet worden.